een dagje( bijna helemaal) thuis

Wat een lekker zonnetje gisteren.Je zou bijna aan het voorjaar gaan denken. Onderweg naar de buren( ze wonen ongeveer 800 meter van ons vandaan) zien we steeds meer bewijs van het naderende voorjaar. De koffievisite was trouwens erg gezellig( en veel langer dan gepland), een klein probleempje omdat we oudste zoon gevraagd hadden de oven,( met hartige taart) aan te zetten, maar geen eindtijd hadden gegeven. De bovenkant was ietwat donker, maar de rest smaakte gelukkig nog prima!
De buren wonen in een heel gezellig, sfeervol huis. Ze zijn net met een bedrijfje gestart, hebben een lieve dochter van zes , vertelde over van alles en nog wat, en waren zeer gastvrij. Kortom, we hebben een leuke middag gehad.
Thuisgekomen nog even achter de naaimachine, die schort moet nu echt af.
Dan kunnen jullie meteen mijn nieuwe naaihoekje zien. Nog niet helemaal af, maar ik ben er mee in mijn sas. Het is geen straf hier tijd door te brengen.
En dus als extraatje nog even deze ( supersimpele) tas gemaakt. Al wil ik er graag nog een maken. Deze was van pompdoeken van de zeeman( die ik nog had liggen), bij de echte komt waarschijnlijk het patroon beter uit. Toch vind ik deze al best leuk. Hebben we weer eens een nieuwe biebtas.
Tussendoor een paar broden gebakken. En in de restwarmte van de oven nog kruidkoekjes ( uit het Poeh kookboekje). Het smalle brood is trouwens wat aan de donkere kant. Een goede leer voor de volgende keer, brood in deze vorm net wat korter. Dat krijg je ervan als je tussendoor aan de naaimachine zit, dan kun je alles niet zo goed in de gaten houden.
Maar het smaakt prima, en deze koekjes wilde ik ook weer eens bakken.
Dat lukte nog net. Ik had echt zin in zo'n dagje thuis rommelen, maar moest er toch nog even uit. Om 15.30 uur had ik een afspraak in het huis waar pa woont. Er moesten weer andere papieren ondertekend worden, omdat er weer een nieuw zorgsysteem ingevoerd wordt ( vooral rond het financiële plaatje), dit gecombineerd met een bezoek aan pa ( uiteraard), zorgde ervoor dat ik moest koken in een oogwenk. Had ik toch het eten nog om 17.30 uur op tafel staan! En het was nog lekker ook. Gelukkig maar, want we hadden een onverwachte meeeter( altijd welkom), die het zich ook lekker liet smaken.
En om te laten zien dat het er nu echt twee zijn... Dochterlief met kruidkoekjes in haar nieuwe schort. Het andere hangt aan de kast.

Nu wil ik er nog een voor mijn vriendin maken. Maar ik vond dit zo'n leuk stofje dat ik nu niets vind wat net zo gezellig is, uit mijn lappenvoorraad( die vooral uit kringlooplakens en dekbedden bestaat). Nou wil ik morgen toch even bij een stoffenzaakje langs, die hoge kortingen geeft omdat ze gaan stoppen. Ik ga voor een leuk stofje voor een zomerjurkje ( ook supersimpel, en ook uit een knip uit de bieb), maar wie weet hebben ze ook een mooi stofje voor een schort. Ik vind het zowiezo wel mooi voor vandaag. Tussendoor heb ik nog aan was en strijk gewerkt , dus de dag was welbesteed.

Behalve het bezoekje aan het stoffenwinkeltje, blijf ik morgen weer lekker thuis. Nog genoeg te doen, en zo lekker op mijn gemakje is het huishouden gewoon ontspanning ( daar denk ik niet altijd zo over hoor). Normaal vind ik het heerlijk om er even uit te zijn. Nu heb ik daar even geen zin in. Deze maand wordt toch al erg druk. De verjaardag van schoonmoeder en dochter ( die natuurlijk ook een feestje voor vrienden en vriendinnen wil), de landelijke genoegdag, en op de koffie bij een ( inmiddels oud) collega. En daar heb ik hoge verwachtingen van! Die collega is sinds vorige week (per direct) gestopt met werken omdat ze het te druk had met haar B&B! DAT WIL IK OOK!
Ik ben er al even langs gereden ( eigenlijk omdat ik bang was dat ik het anders in het donker niet kon vinden, de routebeschrijving gaf o.a. aan: na 750 meter over de onverharde weg, alleen voor bestemmingverkeer, ligt er een houten slagboom, die mag je open laten liggen, dan nog 1500 meter doorrijden enz enz). Het leek me slim om alvast bij daglicht te gaan zoeken.

Ik zag een mooi huis aan de rand van een bos. Ben zo benieuwd hoe ze alles aangepakt heeft. Ik heb haar web-site al gevonden en alles ziet er piekfijn uit. Wat een droom zeg: nooit meer wacht, thuis zijn voor de kinderen, en daar je geld op een leuke manier kunnen verdienen. Wij hebben al vaak gedroomd over een bakhuisje in stijl van de boerderij, dat je dan zou kunnen verhuren, Bij ons is het ( tot nu toe) bij dromen gebleven, maar mijn collega doet het echt. Wie weet kan zij me raad geven ,die mij ook de moed geeft zoiets op te zetten. En zo niet, dromen mag altijd toch?
groetjes, Franca.