Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

zondag 3 maart 2024

blij...


 Al een tijdje ben ik aan het opruimen.

Dat zorgde ervoor dat ik vond dat ik even niet naar kringloopwinkels moest gaan

Maar...toen dochterlief vroeg of ik met haar en onze kleindochter mee ging naar een paar kringloopwinkels, ging ik makkelijk overstag.

Toch kocht ik alleen speelgoed voor kleindochter, omdat ze weer een stapje verder is in haar ontwikkeling ( wat gaat het hard), en omdat ik niet zoveel speelgoed heb voor deze leeftijd.

Ik moet zeggen ( inclusief het kijkje bij de handwerkhoek) het leverde een prachtig hoopje speelgoed op.

En het mandje is exact hetzelfde als ik als kind had, nu al favoriet bij kleindochter.

Allerlei spulletjes ( gewoon uit de keuken) in en uit laden vind ze super interessant.

Alles is af of uitgewassen en het schaapje had nog een paar los zittende draadjes, maar dat was zo opgelost.

Kleindochter kan weer spelen.


 Wraps aten we de dag hiervoor, met het idee dat kan voor twee dagen.

Maar als jongste dan onverwacht mee-eet ( altijd gezellig), blijft er te weinig over.

Naar de winkel daar had ik even geen zin in dus zocht ik wat er nog in de groentela lag ( plus een pompoen die we meestal  nog wel een paar hebben liggen in deze tijd).

Wat spruitjes, een groene ( die blijven altijd als laatste over) paprika, een gele paprika, wat wortel, rode ui en knoflook en wat nootjes .

Samen met wat kruiden en olijfolie in de oven. 

En dan krijg je dit.


Hoewel de wraps niet zo netjes gevouwen zijn ( en opgewarmd in de oven, daardoor wat bleek van kleur), was het geheel prima voor wat eigenlijk een restjes dagje was!

Wat heerlijk, eindelijk weer een zonnetje in huis!

En het breiwerkje?

Daarover later meer.

Een van de drie boeken die ik bij het opruimen tegen kwam.

Vooral de andere twee herinner ik mij goed,die kwamen altijd uit de kast als het herfstvakantie was.

Van het spookhuis en het victoriaans poppenhuis, schijnbaar speelde de kinderen er heel voorzichtig mee, omdat ze er nog goed uit zien.

Mooi bewaren voor onze kleindochter, en nu heeft het hier ook een week op tafel gestaan, gewoon gezellig.

Een toetje.

Ik maakte er vier, met de verwachting dat er twee gegeten zouden worden bij een lunch en twee bij het avondeten.

Deze week heb ik vier heel dierbare vriendinnen gezien en koffie mee gedronken.

Alleen mijn allerbeste vriendin zag ik afgelopen weken, de andere zag ik rond kerst voor het laatst.

Steeds ziek, niet erg blij, druk, gedoe, vriendinnen die bij kleinkinderen ( en een zelfs nog bij haar ouders, de boffer) inspringen.

Deze week maakte ik vooraf afspraken, en deed ik heel weinig in huis, maar zag ik iedereen!

 


 

De vriendin die ik graag even wilde zien en die mij altijd heel regelmatig belt, vroeg ik op de koffie met daarna een lunch, gewoon hier thuis.

Ik heb geen foto's tijdens het koffie drinken ( in de keuken) en ook niet van de lunch, dus alleen deze voor en na foto's laten zien wat ik had voorbereid.

De pompoensoep voor die gepureerd was, het witte zijn de stukjes appel.
 

De pompoensoep ( van Karin) viel goed in de smaak, wel liever een klein kommetje, dat kan.

Broodjes nam ze niet en ook de brie en vleeswaren werden niet gegeten.

Ze benoemde dat ze een kleine eter was ,en dat klopte.

Ze genoot van het kleine kommetje soep, een paar boterhammen en een sneetje krentenbrood, ze wilde nog wel een kopje thee en een sapje , en dat was echt genoeg.

Het toetje heb ik maar niet meer aangeboden...

De volgende keer dat ik een lunch voorbereid, vraag ik gewoon alle dames !

Gezellig en dan blijft er niet zoveel over, al kwam dat nog goed....

 

Die avond zou ons groepje gaan handwerken, ik heb de chocoladetaart nog aangeboden, maar degene die aan de beurt was om te bakken had al appelflappen..

Gelukkig kwam ( net voor ik weg wilde gaan ) jongste nog even aanwaaien.

Ik bood hem een stuk chocoladetaart aan, maar hij bleek nog niet gegeten te hebben.

Dus kreeg hij pompoensoep, een hamburger met een lekker broodje ( en nog een paar broodjes met ander beleg), liever dan de aardappelen en boontjes die er ook nog waren.

En als toetje de chocoladetaart met koffie samen met zijn vader, hij viel met zijn neus in de boter.


 

En die toetjes?

Die avond hadden manlief en ik er ieder een op en de volgende dag weer, niet iets om dagelijks te herhalen!


Lekker, maar machtig!

Net als de chocoladetaart, waarvan hierboven het recept.

Hopelijk is het zo te lezen.

Het komt uit het boek:


Tja, na weken van hard werken in en rond het huis ( zo heeft manlief eindelijk de moed gehad om opa zijn huisje leeg te halen), was het gisteren tijd om weer eens samen een uitje te doen.

De vorige was tussen kerst en oud en nieuw.

Ik heb voor mijn gevoel echt een paar maanden stil gestaan!

We gingen naar Asten Heusden , naar gezellige meuk.

Een shop in shop waar je ( als je van oude spulletjes houd) lang rond kunt kijken.

Helaas had ik de dag ervoor een dikke trui aan toen ik met dochter en kleindochter ging wandelen en was dat wel erg warm, dus besloot ik gisteren een dun vest aan te doen...

Ik had het kunnen weten, maar er is in die ( soort van kas) geen verwarming...dat was even doorbijten, maar het was gezellig en zeker de moeite waard.

Daarna koffie bij de buren ( een restaurantje in Asten ) en een wandeling rond visvijver de witte bergen.

Heel erg mooi daar!

 

Nog een beetje vroeg om naar huis te gaan, zullen we...

Ik kan er niks aan doen.

Ik word er gewoon echt blij van!

En dus gingen we naar de kringloopwinkel in Eindhoven, om daar een stapeltje leuke boeken te kopen.


Vond ik ook nog bijzonder leuk speelgoed voor onze kleindochter ( al duurt het nog wel een tijdje voor ze daar mee kan spelen).

Eerlijk gezegd twijfelde ik of ik het zou kopen, gelukkig besloot mijn man het direct te kopen anders had ik vast spijt gehad.

Hij is al vaker later naar een kringloop gegaan als ik eerst twijfelde en het later toch graag wilde hebben, en regelmatig kwam hij dan te laat...twijfelaar die ik ben.


Leuk toch?

Nou heb ik nog een konijntje ( voor Pasen, dus misschien is het een haasje...) en de takken die ik van de vriendin kreeg die hier kwam lunchen , waar inmiddels leuke vilten figuurtjes in hangen.

Net als een recept waar ik al kokend foto's van maakte, maar het is genoeg voor vandaag.

 

 Wel wil ik nog even vertellen dat ik weer blij ben!

Januari en februari gaven mij griep , verkoudheden, keelpijn en een algemeen gevoel van malaise.

Niks ernstigs, niks om over te zeuren, maar ook geen leuke basis om hier te komen schrijven.

Mijn hoofd zat vol getob , over van alles en nog wat.

Wat was ik blij toen ik heel voorzichtig de eerste bolletjes uit de grond zag  komen!

Gelukkig leerde ik ook beter om te bedenken wat ik zelf wil.

Om niet alles mij aan te trekken ( dingen waar ik niks aan veranderen kan), zo kan een kraamvrouw heel veel moeite hebben met geluid ( in haar gehorige woning midden in de stad), en moeite hebben met de drukte die een drie jarige geeft, ik zal er alles aan doen om haar in de week lief en rustig en heel stil te verzorgen, maar daarna  moet ik het los laten, ze krijgt al begeleiding en ik hoef niks meer!

Leerde ik ontspanningsoefeningen te doen, die invloed hadden op alle drukte in mijn hoofd, waardoor ik nu niet meer elke nacht om 3 of 4 uur klaar wakker ben, maar weer heerlijk tot 6 uur kan slapen.

Dat geeft bakken energie!

Heb ik  besloten om toch weer te gaan kringlopen,gewoon omdat ik daar echt blij van word.

Het geeft mij zoveel plezier en ontspanning!

 

En...ik gaf aan dat ik na alle ziek zijn wel wilde werken, maar korte dagen van 5 uurtjes.

En daardoor kreeg ik een heerlijk gezinnetje!

Een waar geen grote problemen en geestelijke zorg was.

Waar ik heerlijk kon werken, waar de kraamvrouw van schoon en netjes hield ( hoe fijn) en we nog tijd hadden om een kopje koffie te drinken en haar haar verhaal te laten doen.

En het kraamcentrum was er gewoon blij mee, ze zochten net iemand voor 5 uurtjes.

En had ik nog genoeg energie over om hier alles op orde te houden.

Zo zie je maar, zeggen wat je wil ( als je dat weet , dat is vaak ook mijn probleem, ik moet goed nadenken voor ik weet wat ik zelf wil, ik ga makkelijk mee met wat anderen willen) en het zou zomaar kunnen gebeuren dat je het ook krijgt.

Daarbij een uitje met manlief, oppassen op kleindochter ( en er ook nog een keertje samen met dochterlief mee mogen wandelen), een lunch thuis, handwerken bij een lieve vriendin ( waar ik wat eerder ook al alleen koffie mee gedronken had) en bij twee andere vriendinnen langs en fijn gekletst en er kwamen ook nog twee lieve mensen ontbijten, heel gezellig!

Bloemen en zon, heerlijk toch!

Niks te klagen door mij, ik ben weer blij!

Ik wens jullie een hele fijne, blije week!

groetjes, Franca.



 





 

woensdag 31 januari 2024

van feest tot lek tot gedoe....


 12 januari was jongste jarig ( het lijkt nu al heel lang geleden).

Hij woont samen met zijn vriendin op een oppervlakte van 35 vierkante meter.

Niet erg handig om ouders, schoonouders, peetoom en peettante en je broer , zus, diens partners en je kleine nichtje op de koffie en borrel te vragen.

En dus zette manlief en ik de keukentafel tegen de ( half ingeklapte) huiskamertafel en dekte ik de tafel met mijn rood wit servies.


 

Dat was dan ook het enige wat wij moesten doen, de rest ( taart , frisdrank en drank, en niet te vergeten de hapjes voor de borrelplank), brachten ze zelf mee.

Natuurlijk deden wij de koffie, maar dat was dan ook alles.

Het moet gezegd worden, ze hadden heel erg goed gezorgd en we hadden een hele fijne avond!

Langzaam word het wat leger in huis.



Zelfs de boekenkast is aangepakt ( al zie ik nu op de foto dat er nog veel meer uit kan).


Als er een appje komt : "kan ik mee-eten". dan maak je meteen maar twee schalen lasagne.

Vegetarische lasagne met mozzarella , kant en klaar gesneden Italiaanse groeten en een zelfgemaakt kaassausje.. 

Dan heeft zelfs jongste geen bezwaar tegen een dagje geen vlees.

Tulpen.

Wat een heerlijk vooruitzicht naar de lente.

Gekregen van mijn beste vriendin.

Die altijd komt kletsen ( en vaak heel veel luisteren) als ik dat zo nodig heb.

Goud is ze waard!

Leve de goede ( en beste) vriendinnen!

Deze is al 44 jaar mijn beste vriendin, bijna tijd voor een feestje ( al zal dat ons kennende eerder een etentje worden).

 

 

Toen ik op een ochtend de een banaan wilde pakken om in mijn havermoutpap te doen,kon ik ze niet vinden, terwijl ik zeker wist dat ik ze twee dagen daarvoor gekocht had.

Bleek dat ik ze ( ter bescherming zodat ze niet tegen diepvriesproducten aan zouden liggen) op de achterbank had gelegd en daardoor totaal vergeten had. 

Die kou hadden ze niet erg prettig gevonden.

 

 

Eentje kon direct in de pap, de rest maakte ik fijn en deed ze in bakjes in de vriezer.

Zo konden ze alsnog gebruikt worden.

In de pap zijn ze zo ontdooid.

 

 

Nog net de amaryllis ik erg laat terugvond ( was al aan het groeien in het doosje), gelukkig kwam het nog goed.

Daags na de verjaardag van jongste, zou ik het weekend gaan werken en na de maandag zes dagen.

Maar dat liep anders.

Opnieuw de griep.

Kon ik na de vorige nog trots ( wat dacht ik wel) zeggen dat het wel te doen was, deze liet niet met zich sollen.

In bed, emmertje ernaast en hopen dat je veel slaapt , medicijnen ging niet, wegens niks binnen kunnen houden.

Wat een ellendig griepje!

Die mij ook daarna nog niet met rust liet, geen enkel uithoudingsvermogen of energie had ik.


Gaan werken kon ik niet ( ook niet omdat ik steeds duizelig was, niet te doen met een kleine baby).

Maar rommelen wilde ik wel!

En dus ging ik maar weer kastje voor kastje ( nou ja plank voor plank), aan het opruimen.

Dit kwam uit de keukenkast, lijkt zo nog heel wat , maar overal waar stukjes af waren of heel erg gekrast heb ik weg gedaan.

Nog meer dan genoeg over.

Gelukkig heeft jongste een flinke stapel meegenomen voor in zijn werkplaats, nu begint het wat te worden.

Langzaam voelde ik mij wat beter, ik ging zelfs op zondag met mijn beste vriendin naar een brocantemarkt.

Ik kocht dit kaarsje .

En ( onder de kaarsen van vorig jaar) dit kleine dienblad met twee onderzetters.

Daarbij had ik de bof, dat bij die kraam alles voor de helft weg ging.

Dus kostte dit nog geen 8 euro samen ( zonder het kleine kaarsje).

Het zelfgemaakte kaartje kreeg ik van mijn beste vriendin, over de post die er bijna een week over deed, terwijl we maar een kilometer of 7 van elkaar wonen....


's Maandags kon ik weer oppassen ( de maandag daarvoor toen ik ziek was heeft mijn schoonzoon vrij genomen om voor het kleine meisje te zorgen).

Dinsdag ochtend moest ik nog even wachten tot "mijn "gezinnetje thuis kwam ( de bevalling was toen nog gaande).

Ik rommelde wat in huis en zette even het keukenraam open.

Wat schetst mijn verbazing ...het roodborstje wilde schijnbaar niet wachten op de havermout die ik hem vaak geef en was naar binnen gevlogen.

Gelukkig was het beestje niet in paniek en vloog weer weg toen ik het raam helemaal open zette.

Al bleek achteraf dat hij mijn rugzak wel even "geraakt" had.

Ik heb een filmpje ( van beroerde kwaliteit ) op de familie app gezet.

Voor jullie alleen een foto dat hij snoept van wat er over is van de vogeltaart ( die ik in het gezinnetje daarvoor kreeg).

 


 

Tja, dan denk je aan het eind van mijn dit keer wat langdradige verhaal te zijn...

Helaas!

Woensdagochtend belde mijn dochter mij op mijn werk.

Dat doen mijn kinderen nooit en ik vroeg haar meteen of ze wilde appen.

Bleek dat ze thuis een gaslek hadden!

Het gas werd meteen afgesloten, en mijn dochter is met haar dochtertje naar buiten gegaan.

Ze belde of ze de sleutel van ons huis bij mij op het werk kon ophalen.

Lang verhaal kort: ze heeft die dag haar thuiswerk dag bij ons gedaan.

Ze zijn bij ons gebleven tot zaterdag middag.

Gelukkig konden ze op de kamer van jongste slapen ( en hebben we het ledikantje daar ook bij gezet). 

Schoonzoon heeft inkopen gedaan en al ruimte gemaakt.

Manlief heeft twee avonden tot heel laat ( na zijn werk) mee gewerkt en tegen de avond op vrijdag kwam de gasfitter en die heeft gelukkig de keuring gedaan en het gas weer open kunnen zetten.

Schoonzoon moest toen nog veel ruimen en dichtmaken, dus besloot dochterlief nog een nachtje bij ons te blijven met kleindochter.

Op zaterdagavond toen we gingen oppassen ( wat al weken eerder afgesproken was) bleek alles weer helemaal netjes te zijn, op een heel klein stukje zichtbaar buis na, maar daar vind dochterlief vast iets op.

Petje af voor beide mannen!

En dat terwijl mijn man ook al vrije dagen had opgenomen om in het huis van oudste te werken. 

 

Maar toch....

Wat een groot geluk dat het op tijd ontdekt is.

Dat zijn we ongelooflijk dankbaar!

En eerlijk, hoe fijn was het om dochter en kleindochter een dag of drie vier, hier te logeren te hebben.

Ondanks dat ik gewoon aan het werk was en dat het onverwachte drukte gaf, hebben we er echt van genoten!


 

Niet zo'n goede foto, maar dit zijn de slofjes die ik gebreid had.

Overigens sliep kleindochter de eerste nacht slecht en huilde ook, iets wat haar ouders niet van haar gewend zijn, misschien het onverwachte of de vreemde kamer.....

 Bleek ze twee tandjes te hebben gekregen, de nacht er op sliep ze als een zonnetje!

 

 

Toen dochter op de tweede dag hier ( toen had ze even de auto) boodschappen deed voor het eten met zijn allen ( grote pan stamppot rauwe andijvie) , bracht ze meteen een nieuwe bos tulpen mee.

Hoe lief was dat!

En toen we op zaterdagavond op gingen passen, kocht schoonzoon ook nog een mooi bosje bloemen voor ons.

Helemaal niet nodig, blij dat we iets konden doen en het was gezellig, maar wel lief.

Net als de pompoen/chocoladecake die schoondochter ( vrouw van oudste) had gebakken en die we kregen voor manlief zijn werk in hun huis.

Wat een gezelligheid allemaal!


En nu?

Nu ben ik gisteren ,op mijn eerste vrije dag , na oppassen , zes dagen werken ( 41 uur) , logees en weer een oppas dag. gruwelijk door mijn rug gegaan.

Dus zit ik hier op een speciale stoel ( knielstoel), met warmte pleister , stiekem te balen.

Ik had zoveel plannen..

Ik ga heel rustig aan doen vandaag, maar wel bewegen en een wandelingetje maken.

Komt goed!

Er zijn ergere dingen.

Ik wens jullie een fijne week, zonder rugklachten en gedoe!

 

groetjes, Franca.







donderdag 4 januari 2024

ruimen....


 

 Manlief lag nog te slapen.

 Ik wilde hem niet wakker maken door de dozen van de kerstspullen boven te gaan halen.

 

 

Maar ik kon wel alvast de kerstboom leeg halen.

Vroeger dan andere jaren ( zelfs al voor oudjaar), omdat de lampjes het maar af en toe deden.

Voor één dag ( omdat we bezoek kregen) loste ik dat nog op door de losse lampjesslingers op batterijen die hier en daar in huis hingen, nu in de kerstboom te doen, maar toen was ik er wel klaar mee.

Omdat ik toen ook nog dacht deze week te gaan werken...was het wel handig dat de kerstboom dan al weg was.



 

Hier en daar laat ik nog een beetjes staan, en ook de lampjesslingers op batterij mogen af en toe nog aan.

Wat extra licht in deze tijd is heerlijk!

Ik heb nu ook twee led kaarsen in de huiskamer en twee in de keuken.

Nog van de kringloop vorig jaar, ook die geven nog wat extra licht.

 

 

Meizoentjes in januari.

Ongelooflijk.

Vroeger plukte ik ze in de wei voor mijn moeder, die ze dan in een eierdopje zette op de vensterbank in de keuken bij gebrek aan zo'n klein vaasje.

Ze was er altijd heel blij mee, iets wat je als kind zo prachtig vind, je moeder blij maken!

Nu zet ik ze bij Maria, ook een beetje mijn moeder toch...

 

 

Ik maakte een lekker pastei met paddenstoelen en pompoen , de laatste had ik nog in de vriezer nadat ik eerder in de week :" groenten uit de oven met rozemarijn en tijm", maakte.

Uit: Bosh! simpele recepten, ongelooflijke resultaten, helemaal plantaardig ( wat een titel hè)

Ik maakte maar de helft van het recept ( helaas geen foto gemaakt, maar het was heerlijk), en deed de rest van de pompoen in stukjes in de vriezer, zodat ik nu deze pastei in geen tijd gemaakt had.

Jongste at mee en vond 'm heerlijk en wij trouwens ook. 


Aan de rand van de keukentafel zie je hoe rommel zich hier verzameld...de drie koningen die waren blijven staan ( inmiddels verenigd met de rest van de kerststal figuren), en nog een paar kikkers van sinterklaas waar niemand nog veel trek in heeft....

Ik maakte ook nog een beproeft recept uit de ovenbijbel ( eerder gemaakt tijdens het kraambed van mijn dochter), dit keer voor mijn oudste en zijn vrouw, die hard aan het werk zijn in hun nieuwe huis.

 

 

En zo verzamel ik langzaam nog wat "vergeten" kerst dingetjes.

Word het huis steeds leger en rustiger.

 

Werken we naar de verjaardag van jongste.

Die zelden nog thuis is , maar met zijn vriendin zo klein woont dat een verjaardag vieren daar niet erg handig is.

Voor vrienden regelt hij buitenshuis wat, maar ( schoon)ouders, peetoom en peettante en broer en zus met aanhang, dat pas hier iets makkelijker.

Dus moeten we bedenken hoe we 12 personen om de tafel gaan krijgen, omdat het in de avond is en iedereen dan tegelijk komt , moeten we die ruimte hebben.

Eigenlijk een leuke uitdaging, die meteen voor wat veranderingen in huis zorgt. 


Dus de dingen die wegens kerst ( en de ruimte voor de kerstboom) de huiskamer uit zijn gegaan , blijven nog even weg.

Beter nog , ik ruim nog steeds dingen uit de huiskamer!  

De boekenkast word al leger en de voorkamer ( die helemaal vol staat op het ogenblik), verliest ook langzaam aan, tijdschriften en andere spulletjes.

Ik ben er ( wat de voorkamer betreft) nog lang niet.

 

Al ben ik best trots op mezelf dat ondanks dat een griepje mij te pakken kreeg ( vandaar dat ik deze week niet werkte), ik toch nog kleine dingen opgeruimd kreeg, de was bij is, het bed verschoond ( hoe heerlijk na koorts), de huiskamer gestoft en natuurlijk de badkamer en toilet gepoetst.

Nou dat klinkt eigenlijk als hard werken!

Twee dagen niks, de rest steeds tien minuten rommelen en weer rusten, zo zie je maar , dan krijg je nog heel wat gedaan ( al heeft manlief eerlijk gezegd het bed weer opgemaakt nadat ik het beddengoed gewassen had).

 
Voor nu:

Aan de slag!

Ik heb nog één dag vrij en onze dochter en kleindochter komen straks langs.

Eigenlijk om te gaan wandelen, maar gezien ik de regen buiten hoor kletteren kan het zijn dat de plannen gewijzigd gaan worden.

Gaat manlief dit weekend , samen met oudste verder aan de plafonds in het nieuwe huis , en ruim ik lekker verder na het weekend.

Fijne week, laat zo mogelijk een extra lichtje schijnen in deze donkere tijd!

groetjes, Franca.








zaterdag 30 december 2023

kerst 2023 en over het nieuwe jaar...


 Een gewoon lekker uiensoepje, omdat het niet altijd moeilijk hoeft te zijn ( maar wel lekker).

 

De slofjes toen het breiwerk af was, nu nog kijken of ik wel een foto van de slofjes heb toen ze klaar waren ( en kleindochter ze op 2e kerstdag kon dragen).



Hoe fijn is het om op je startdag gewoon iets uit de vriezer te halen en te weten dat straks ( altijd tot laat werken zo'n eerst dag) je eten zo klaar is.

 


Een luxe, niet echt nodig, dat klopt.

Maar hoe fijn om de ingrediënten erin te kieperen en na een kwartiertje een heerlijk soepje te hebben.

 

Soep in een pan gedaan, vlees voor manlief alvast gebraden, kom maar op met die eerste werkdag.

Met brood en de curry redden we ons best.

 

 

Ik wou het ook eens proberen , sinaasappelschijfjes te drogen.

En dan natuurlijk op mijn eigen simpele manier, en het lukte.

Dus nu een slinger met sinaasappelschijfjes bij het raam in de huiskamer, een in de keuken en zelfs eentje het toilet .


 

 

Het kookboek met recept ligt open, daarover later meer.

Ik werkte tot kerstavond, en omdat de kinderen pas 2e kerstdag langs kwamen had ik alle tijd .

Bovendien kookte elk stel één gang , dus was voor manlief en mij alleen het hoofdgerecht.

 

 

De tafel alvast gedekt ,om er later een geel bordje, beker en bestek aan toe te voegen, terwijl ze alleen nog het bordje en de lepel gebruikt, maar het zag er wel leuk uit.

Kleindochter kon er al even bij zitten, hoe leuk is dat!


 

We hebben ( omdat we het toen zo leuk vonden) een soort van sunday roast dinner gemaakt.

Soort van omdat we er toch stoofpeertjes bij aten.

Kerst zonder stoofpeertjes ( alleen de geur al bij het maken) is toch niet helemaal kerst.

Helaas geen enkele foto gemaakt van de borden, en ook niet van alle lekkere  ( en mooie) gerechten die de kinderen maakte.

Wel van deze dingen: Yorkshire pudding.

Vooraf zag ik er wat tegenop, ik zou ze al een keer maken om te oefenen, maar dat kwam er niet van.

De ovens ( de grote en de kleine), hadden we hard nodig ( ook voor het voorgerecht wat een van de stelletjes maakte) ,maar volgens Jamie konden we ze ook eerder maken en daarna even opwarmen, en dat werkte prima!

De gangen die de kinderen maakte waren allemaal super, ze hadden er duidelijk veel werk van gemaakt.


Maar het belangrijkste was natuurlijk dat het gezellig was!

Dat er veel gelachen werd.

Dat iedereen er van genoot.

Dat onze kleindochter al in een kinderstoeltje erbij kon zitten en een lekker hapje kreeg van opa.

Dat ik leuke foto's maakte van de mensen, al vergat ik die van het eten te maken.

 

Dat was kerst 2023.

Nu op naar het nieuwe jaar.

Geen vuurwerk voor ons, en geen groot feest.

Met oudjaar zijn we gewoon thuis en kijken tv, misschien met iets lekkers.

 

En voornemens?

Eerst wat dit jaar beter ging.

Het huis op orde houden ( nog één kamer aanpakken en dan is het huis helemaal makkelijk bij te houden) .

Het steeds opnieuw ( ik woon niet alleen) alles even opruimen, zodat je huis er altijd netjes uit ziet, werkt als een tierelier !

Hierdoor kan er gerust iemand onverwacht langs komen.

Voorheen liet ik dingen wat oplopen als ik aan het werk was, omdat mijn energie na een dag werken wel op is.

Nu ruim ik in de ochtend ( dan is mijn energie het hoogste) het huis even op, zet een wasje aan en/of de vaatwasser, en weet ik dat ik in een huis thuiskomt dat er netjes uit ziet.

Als ik klaar ben met de werkweek, is het ook gemakkelijker om aan het poetsen te gaan als alles er al netjes uit ziet en ik niet eerst hoef te ruimen.

De meeste kamers zijn nu makkelijk bij te houden, er is nog één kamer die best vol staat ( als weggooien niet je ding is sleep je alles naar een vertrek).

Dat word dan mijn 1e goede voornemen voor komend jaar: die kamer netjes en gebruiksklaar maken ( en dus ook best wat dingen weg doen).

Ik hou jullie op de hoogte.


De 2e?

Tijd met mijn man doorbrengen!

Dan bedoel ik tijd met leuke dingen als een keer een uitstapje of gewoon een mooie wandeling.

Op een of andere manier is door de zorg voor opa het erin geslopen dat we altijd bezig zijn ( of dat ik in de avond na het werken uitgeput op de bank hang).

We moeten ( naast verbouwen en werken) weer leren om tijd voor elkaar te maken, iets doen wat leuk is en niet alleen werken en poetsen.

Ons huis moet in orde gemaakt worden ( door verbouwen een andere indeling en dingen weg doen), maar onze relatie is het begin van alles en hopelijk mogen we nog lang samen zijn, daar ligt het belangrijkste in het leven.

Niet het huis!

We helpen de kinderen graag, maar willen het samen ook fijn hebben.

Daarmee kom ik op de laatste foto.

Vanmorgen nog genomen omdat ik het een mooi stapeltje vind.

Het eerste ( biebboek) heb ik niet alleen gelezen , maar ook uitgebreid "besproken" ( via mail) met een hele goede vriendin.

Ik stuurde haar foto's van bladzijdes of passages die ik goed vond en kreeg daar een enorm indrukwekkend antwoord op!

Wat een wijsheid heeft die dame!

Het boek heet: als ze maar gelukkig zijn, van Celia Dodd.

Het gaat over de ( in deze tijd heel andere als toen wij jong waren) relatie tussen  (pubers, jongvolwassen tot zelfs middelbare leeftijd) kinderen en ouders.

Ik vind het absoluut een aanrader voor iedereen met kinderen in de leeftijd van pubers tot volwassenen!

Het liefst zou ik hier de mail die mijn vriendin mij stuurde plaatsen, omdat die zo prachtig weergeeft hoe ver je kunt gaan in helpen en zorgen, maar ook hoe je een grens kan ( en moet) trekken, maar dat kan ik niet doen omdat die erg persoonlijk is.

Misschien ga ik proberen de persoonlijke dingen er uit te halen, zodat ik het hier kan plaatsen.

Of de mail dan nog net zo sterk is is dan de vraag, er is dan het gevaar dat de kracht er ook uit is...we gaan het zien.

Update: inmiddels heb ik besloten dat het te mooi en persoonlijk is, en niet te bewerken en hou ik de mail liever voor mijzelf.

 

Het tweede : een betaalbaar jaar.

We gingen ( 1e uitje) samen een dagje naar Eindhoven, met veel neuzen in mooie boeken ( en de heerlijk koffie en taart erbij) bij van Pierre.

Aten een lekkere ( en heel betaalbare) warme maaltijd bij de bijenkorf en verbaasde ons over de enorme belangstelling daar voor de ( 50%) afgeprijsde kerstornamenten, die in mijn ogen nog steeds erg duur waren.

We kochten nog wat kleine dingetjes om als cadeautjes te geven, in verschillende winkeltjes.


En ik kocht dus het boek een betaalbaar jaar , na enige twijfel moet ik zeggen.

Het boek is niet heel goedkoop en veel tips ken ik tenslotte al, maar als je zo blij word van besparen, dan moet je jezelf zoiets gewoon gunnen.

Ik hoop er komend jaar wat tips uit te halen die ik met jullie kan delen.

Zuinig leven is niet altijd een noodzaak meer, maar het is een leefwijze geworden die ik erg kan waarderen.

Niet zomaar iets doen of kopen, maar er een goede vervanging voor vinden ( of het gewoon niet doen), dingen kopen in een kringloopwinkel ( en soms laten staan omdat jij het niet nodig hebt en je het een ander gunt) , zelf maken ( in mijn geval koken en breien) en door je leefwijze rust hebben ( dat er geen tekort aan geld is), en ook genieten van de kleine dingen.

Ik zou niet anders meer willen!

 

Het derde boek: Fit plus, voor iets van 3 euro uit de budgetbak buiten.

Omdat dat een dingetje blijft, fit zijn, gezond eten lukt prima, maar dat bewegen kan veel beter.

Tenslotte willen we zo lang mogelijk fit en gezond blijven zodat we hier kunnen blijven wonen en kunnen geniet van elkaar, onze kinderen en ( hopelijk ooit meervoud) kleinkinderen!

 

En tot slot: minder kritisch voor jezelf ( van de boekenvoordeelwinkel ), als je hier vaker leest is die makkelijk te verklaren..

 

En zo geeft het stapeltje boeken meteen aan waar mijn punten liggen waar ik dit jaar aan hoop te gaan werken, of dat dan goede voornemens zijn, of gewoon de dingen waar ik aan moet werken, dat is maar hoe je het bekijkt.


Terugkijken..

Het mooiste van dit jaar is boven alles de geboorte van onze kleindochter!

Hadden we de bruiloft van oudste en zijn vrouw , mocht ik op gaan passen en hadden we een fijne vakantie later in het jaar.

En niet te vergeten de fijne gesprekken met lieve vriendinnen en natuurlijk mijn mooie werk.

Helaas is er ook het verdriet voor mijn man door het overlijden van zijn vader.

Op een hele mooie leeftijd, maar doordat ( denk ik zo maar) mijn man zo intensief voor hem zorgde en hij hier op het erf woonde is het gemis heel groot.

 

Vooruit kijken ( voor zover dat kan)..

Gaat dit echt het eerst jaar worden wat we alleen hier wonen, of komt er ( mits de gemeente toestemming geeft om het weer te laten bewonen)  iemand in opa's huisje wonen? 

Hoe zal het zijn als we hier samen ( alleen) wonen?

Gelukkig nodigde onze schoonzoon ons al uit om dat vaak langs te komen en lekker mee te eten.

Niet dat we dat vaak zullen doen ,maar het lieve aanbod is al goud!

En daarmee sluit ik ( dit weer veel te lange blog) af!

 

Ik wens jullie voor het nieuwe jaar, veel geluk, gezondheid en lieve mensen om je heen toe!

Groetjes, Franca.